Tak jak wiosną budzi się zielone. Przebija się przez czarną ziemię, suchą gałąź. Po zimie poranne przymrozki, mgła i rosa, świeżość. Zanim cokolwiek widać gołym okiem, najpierw życie rodzi się w ciemności. Buzuje, buzuje, aż w końcu- wybucha.

Niech życie rozsadzi nam skorupki, niech tańczy i bucha, pulsuje sokami.